|
|
Χαιρετισμός
Κ.
Παναγιωτόπουλος Πρόεδρος του
Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας |
[Λόγω αδυναμίας του Προέδρου του ΤΕΕ, συναδέλφου Κωνσταντίνου Παναγιωτόπουλου, να παρευρεθεί
στην εκδήλωση, τον χαιρετισμό του μετέφερε ο κ. Κ. Αντωνιάδης, Πρόεδρος
του ΤΕΕ-ΑΜ]
Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες
Κυρίες και Κύριοι
Η
χιλιομετρική απόσταση ουδόλως επηρεάζει την εγγύτητα και το ενδιαφέρον με τα
οποία παρακολουθώ τις πρωτοβουλίες και την δράση των Τμημάτων της Ανατολικής
Μακεδονίας και Θράκης και την σταθερή -και γόνιμη - διασύνδεσή τους με την
Ακαδημαϊκή Κοινότητα.
Αλλωστε και η χιλιομετρική απόσταση
διαρκώς μικραίνει με τα έργα που πραγματοποιούνται και θα μικρύνει ακόμη περισσότερο
αν υπάρξει ουσιαστική και αποτελεσματική διαχείριση των έργων στην Ελλάδα,
θέμα, εξόχως επίκαιρο και ενδιαφέρον, με το οποίο θα απασχοληθούν όσοι μετέχουν
στη σημερινή Ημερίδα.
Είναι βέβαιο ότι διακεκριμένοι
συνάδελφοι, με γνώσεις και εμπειρία στον συγκεκριμένο τομέα, θα έχουν πολλά να
μας πουν, αλλά και να μας υποδείξουν. Θα αξιοποιήσουμε τη δουλειά τους, έτσι
ώστε να βελτιώσουμε τις θέσεις και απόψεις μας, αλλά κυρίως για να καταστούμε
περισσότερο χρήσιμοι στην κοινωνία.
Προσωπικά, με την ευκαιρία, θα ήθελα
απλώς να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις, απότοκες της πραγματικότητας την οποία
βιώνουμε αλλά μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη.
Πριν απ΄όλα -και παίρνω αφορμή από την
επικαιρότητα, όπως αυτή καταγράφεται στα Μέσα Μαζικού Επηρεασμού (πρόκειται για
μια διαφοροποιημένη, πλην όμως, περισσότερο ακριβή απόδοση του όρου Μέσα
Μαζικής Ενημέρωσης)- διατυπώνεται από πολλές πλευρές και καθημερινώς, ανησυχία
για την ικανότητα της χώρας μας να απορροφήσει τα -ομολογουμένως- τεράστια
κονδύλια του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου.
Ανησυχία που διογκώνεται καθώς
δημοσιοποιούνται επιστολές είτε του αρμόδιου Κοινοτικού Επιτρόπου (του
ιδιαίτερα γνωστού μας κ.Μπαρνιέ), είτε υπηρεσιακών παραγόντων της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής (όπως του άγνωστου στους πολλούς Γενικού Διευθυντή Περιφερειακής
Πολιτικής κ.Gary Crauso). Aνεξαρτήτως της ορθότητας ή όχι του ύφους και του
περιεχομένου των επιστολών τους, θα πρέπει να συγκρατήσουμε απ΄αυτές ένα
δεδομένο: ότι γράφηκαν επειδή εμείς δώσαμε το δικαίωμα να γραφούν.
Ενα πρώτο ζήτημα, λοιπόν, που προκύπτει
είναι εάν και κατά πόσο έχουμε αντιληφθεί ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.
Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν ανταποκρίνεται στην άποψη "περί κουτόφραγκων"
που ήταν διαδεδομένη στη χώρα μας πριν από πολλές δεκαετίες. ΄Εχουμε να κάνουμε
με σκληρούς και εν πολλοίς άτεγκτους "γραφειοκράτες", που με
"παρωπίδες" τις Κοινοτικές Οδηγίες ασκούν σε καθημερινή βάση τις
αρμοδιότητές τους.
Εχουμε πολλές φορές ακούσει και έχουμε
και εμείς αναπαράγει ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις χρηματοδότησης των έργων
από τα Ταμεία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης έχουν αλλάξει, έχουν δημιουργήσει ένα
ασφυκτικό πλέγμα ελέγχων τόσο στο στάδιο της αρχικής έγκρισης, όσο και στο
στάδιο της υλοποίησης. Τόσο ασφυκτικό, μάλιστα, που οποιαδήποτε παρέκκλιση
καθιστά σχεδόν αναπόφευκτο τον κίνδυνο της επιστροφής (μετά τόκων και
προστίμων) των κονδυλίων που θα κατορθώσουμε να εισπράξουμε παρακάμπτοντας (για
να μην χρησιμοποιήσω την κλασική έκφραση "ξεγελώντας") τις Κοινοτικές
Οδηγίες και υπηρεσίες σε ένα πρώτο στάδιο.
Η περίπτωση του Κτηματολογίου, των
έργων της ΕΡΓΟΣΕ ή ακόμη και επιδοτήσεων του αγροτικού τομέα δια της κλασικής
μεθόδου της διαγραφής αγροτικών χρεών, αναδεικνύουν (δεν επιθυμώ να
χρησιμοποιήσω τον ορισμό "αποδεικνύουν") το ζήτημα και την υποχρέωσή
μας να το αντιμετωπίσουμε.
Ενα δεύτερο ζήτημα που πρέπει, κατά τη
γνώμη μου να μας απασχολήσει, είναι το πλέγμα των "Διαχειριστικών
Αρχών", που επέβαλε η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση με στόχο τον ανεξάρτητο και κατά
τεκμήριο αντικειμενικό έλεγχο-παρακολούθηση των επενδυτικών προγραμμάτων που υλοποιούνται
με τη δική της συνδρομή, πλην όμως, οι "Αρχές" αυτές -με τον τρόπο
που συγκροτούνται- δεν εμπνέουν τη βεβαιότητα περί ανεξαρτησίας και
αντικειμενικότητας.
Αντιθέτως η ασφυκτική διασύνδεσή τους
με τη δημόσια διοίκηση (και δυστυχώς στις ημέρες μας όταν αναφερόμαστε στη
δημόσια διοίκηση, μονοσήμαντα εννοούμε με τον ή την "υπουργό"), αν
και έγινε για την εξυπηρέτηση ενός εύλογου κεντρικού ελέγχου, ουσιαστικά
μετέφερε στο νέο θεσμό, την παθογένεια της δημόσιας διοίκησης.
Και πώς να μην συμβεί αυτό, όταν οι
"Ανεξάρτητες Διαχειριστικές Αρχές", συγκροτήθηκαν κατά κανόνα με την
μετακίνηση σ΄αυτές ενός μεγάλου αριθμού στελεχών της δημόσιας διοίκησης,
μετακίνηση όμως που προϋπόθετε την υπογραφή του υπουργού. Είναι γνωστό ότι πολύ
μικρό ποσοστό των περίπου 1.000 προσώπων που απασχολούνται σ΄αυτές τις
"Αρχές" προέρχονται από την αγορά. Δεν είναι λίγοι που ισχυρίζονται
ότι αυτή η ποσοστιαία σχέση λειτουργεί ως άλλοθι.
Το "άλλοθι", όμως, ταιριάζει
σε περιπτώσεις που ουδεμία σχέση έχουν -και δεν πρέπει να έχουν- με την δημιουργική
δουλειά των παραγωγών δημοσίων έργων.
Ενα τρίτο ζήτημα, είναι η συγκρότηση
των "Επιτροπών Αξιολόγησης" των διαγωνισμών. Και σ΄αυτή την περίπτωση
το αδιάβλητο εξαρτάται από την "αρχή του ενός ανδρός ή γυναικός" υπό
τον διακριτό τίτλο του ή της υπουργού, που υπογράφει την απόφαση σύνθεσης της
Επιτροπής.
Σταματώ εδώ. Με το σύντομο και
αποσπασματικό αυτό τρόπο, θέλησα απλώς να εκθέσω τον προβληματισμό μου, αλλά
και -εμμέσως πλην όμως σαφώς- να υποδηλώσω τη μεγάλη σημασία της σημερινής σας
Ημερίδας.
Σας ευχαριστώ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πολιτικός μηχανικός